Η Ελλάδα ήταν και είναι πουριτανική χώρα αλλά τα τελευταία χρόνια έχει καταφέρει η νέα γενιά και έχει απομονώσει κατά ένα μέρος τον πουριτανισμό και έτσι τα ταμπού μειωθεί. Η πλήρης σεξουαλική απελευθέρωση είναι γεγονός αλλά πάντα κάτω από το πέπλο της εχεμύθειας και της διακριτικότητας και λαμβάνουν μέρος άτομα διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων.

Στο πρώτο άρθρο μου ως sex editor θα αναφερθώ στις σεξουαλικές προτιμήσεις.
Την ομοφυλοφιλία την έχει σχεδόν αποδεχτεί η κοινωνία ιδιαιτέρα οι νέοι , ίσως έπαιξε ρόλο το ότι πλασαρίστηκε πολύ το γκέι πρότυπο στην τηλεόραση , στις διαφημίσεις , στον Τύπο τόσο που έγινε γνώριμο , οικείο χαρακτηριστικό και πλέον δεν “ξενίζει” όπως άλλοτε.

Κατάφεραν να γίνουν αγαπητοί μέσα από εκπομπές , σειρές και ταινίες. Πριν 20 χρόνια αυτή η αποδοχή θύμιζε μακρινό όνειρο.
Πλέον όμως οι ομοφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες , οι αμφιφυλόφιλοι και οι τρανσέξουαλ έχουν τα δικά τους στέκια στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη όπου και straight/ετερόφυλα άτομα μπορούν να τα επισκεφθούν και να απολαύσουν το ποτό τους.

Παλαιότερα η ομοφυλοφιλία ανήκε στις παραφιλίες και θεωρούνταν ασθένεια όμως από τις 17 Μαΐου 1990 έπαψε να θεωρείτε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Ο όρος «γκέι» στην αγγλική γλώσσα σημαίνει «χαρωπός» και έχει επικρατήσει παγκοσμίως.

Στην Ελλάδα αλλά και όχι μόνο οι ομοφυλόφιλες ή οι bisexual γυναίκες είναι πιο αγαπητές στους straight από ότι οι ομοφυλόφιλοι άνδρες , καθώς μια από τις κορυφαίες φαντασιώσεις τους των ετερόφυλων ανδρών είναι το ερωτικό τρίγωνο με γυναίκες αυτού του σεξουαλικού προσανατολισμού.
Εξ’ αυτής της αποδοχής ακόμα και η ελληνική βιομηχανία ερωτικών ταινιών έχει στραφεί σε αυτή τη φαντασίωση και οι ίδιες αυτές γυναίκες φανερώνουν πολύ πιο φανερά την σεξουαλική τους προτίμηση.

Εν αντίθεση με τους άνδρες ομοφυλόφιλους ή bisexual οι οποίοι είτε ενεργητικοί , είτε παθητικοί αναγκάζονται να είναι λιγότερο εκδηλωτικοί ή να κρύβουν την σεξουαλική τους ταυτότητα λόγω του ότι η αποδοχή τους δεν είναι ίδια με τις αντίστοιχες γυναίκες.

Οι σεξουαλικές προτιμήσεις των ομοερωτικών ανθρώπων δεν είναι ντροπή αλλά η κοινωνία (λανθασμένα) τις κάνει να φαίνονται έτσι.